Παρακαλούμε, δείτε τα σχόλια/τις κριτικές/τα links


"Δονήσεις για μια νέα εποχή" (Vibrations for a new era) :

"Μία συλλογή διηγημάτων που στοχεύει με πλούσια φαντασία και ποιητικές εικόνες προς το μέλλον" (περιοδικό Το κουτί της Πανδώρας)

"A collection of short stories which aims through fruitful phantasy and poetical images to the future" (Pandora's box - literary publication)

 

"Στιγμές και στίγματα" (Moments and marks) :

"Μία αξιόλογη ποιητική συλλογή - το ποίημα "Ζωή χωρίς άδικο" είναι άξιο να περιληφθεί στο ανθολόγιο της ελληνικής ποίησης" (περιοδικό Οδός Πανός)

"A collection of poems worth reading - the poem "Life without wrongness" is worth to be included in the anthology of greek poetry" (Odos Panos - literary publication)

 

"Ο Μεγαλέξανδρος, ο Αστροναύτης και η Κόμησσα" (Alexander the Great, the Astronaut and the Countess) :

" Ένα παράξενο θεατρικό έργο που συμπυκνώνει στοιχεία από την Ιστορία του ανθρώπου και τα οδηγεί σε ένα απρόσμενο τέλος" (περιοδικό Διαβάζω)

" A strange theatrical play which presents a condensed account of elements from human History and leads them to an unexpected end" (Diavazo - literary publication)

Ορχήστρα Φαινομένων (Phenomena Orchestra):

"Στην ποίηση του Βαβλίδα, το νεορομαντικό ύφος συμβαδίζει με την περιγραφή της ωμότητας και της τραχύτητας των καταστάσεων, δίνοντας έτσι έναν τόνο έρευνας και αναστοχασμού, που διαφωτίζει τον ανήσυχο, φιλοπερίεργο και πνευματώδη αναγνώστη" (Παντελής Απέργης, κριτικός λογοτεχνίας)

 "Concerning the poetry of Vavlidas, his neoromantic style goes together with the description of cruelty and roughness in everyday situations, thus offering to us a motive of re-thinking and searching things, a motive which make things clearer for the restless, curious and brilliant reader" (Pandelis Apergis, literary critic)

Χωρίς παρόν (Without present) :

"Τα διηγήματα αυτά τα διακατέχει μια παραμυθένια θέληση που μπορεί να δίνει λύσεις σαν ένας από μηχανής Θεός. Μόνο που η τέχνη του Βαβλίδα μπορεί με πολλή μαεστρία να συνδυάζει το παραμύθι και τις τεχνικές του με το διήγημα για μεγάλους" (Αντρέας Πολυκάρπου στην ιστοσελίδα www.onlycy.com στο μενού "Lights"/"Γωνιά του βιβλίου")

Θηριώδεις καιροί (Fierce times) :

Περιεκτική αναφορά για το βιβλίο στην ιστοσελίδα www.atexnos.gr στο μενού Πολιτισμός/Βιβλίο/Νέες κυκλοφορίες.

Συμμετοχή στη σειρά ¨το εργαστήρι του συγγραφέα" του διαδικτυακού περιοδικού FRACTAL, 18o τεύχος, στη διεύθυνση www.fractalart.gr

Επίσης, στο περιοδικό www.Vakxikon.gr (στο μενού "Ένθετα")έχουν δημοσιευτεί τα ακόλουθα άρθρα:

"Βιβλία με φτερά", "Ποίηση και μουσική", "Ποίηση χωρίς σύνορα",

ΆΡΘΡΟ για την ποιητική συλλογή "Απρόσωπα Φαγιούμ" του Ανδρέα Πολυκάρπου

"ΑΠΡΟΣΩΠΑ ΦΑΓΙΟΥΜ του Ανδρέα Πολυκάρπου" (κείμενο: Αθανάσιος Βαβλίδας)

Θα ξεκινήσω με την εισαγωγή που έγραψα για την ποιητική συλλογή, γιατί πιστεύω, ότι εκφράζει την ουσία του βιβλίου.

"Μετά τη συλλογή του, "Διάφανες βάρκες", όπου οι στίχοι εμφορούνται από την ώριμη συνείδηση και τη συναίσθηση του κακού που πλανάται γύρω μας, τα "Απρόσωπα Φαγιούμ" έρχονται από τη μία πλευρά να επιβεβαιώσουν τη δύναμη που έχει ο ποιητικός λόγος του Ανδρέα Πολυκάρπου και από την άλλη πλευρά να εκφράσουν τη συμπόρευσή τους με τις ανησυχίες του σήμερα.

Τα "Απρόσωπα Φαγιούμ" έχουν προσωπικότητα. Μιλούν για τη ζωή μας, την κοινωνική ασφυξία, την κατακρήμνιση του ανθρώπου, αλλά και για την ομορφιά της ελληνικής φύσης, ξεθάβουν το σπόρο του κακού, τα κόκκαλα της ιστορίας, αλλά και τον θησαυρό των λέξεων. Με όχημα τους αρχαίους ελληνικούς μύθους, τα θρησκευτικά σύμβολα και τη βάναυση συμπεριφορά του ανθρώπου προς τον ίδιο του τον τόπο και προς τον συνάνθρωπό του, μας αποκαλύπτει ότι η ποίηση δεν έχει χάσει τη δύναμή της να καταγγέλλει και να καταδεικνύει, να υμνεί και να συγκινείται.

Κάθε ποίημα στα "Απρόσωπα Φαγιούμ" στήνει ένα ολοζώντανο σκηνικό που πάλλεται από αίμα και πνοή, από συνείδηση και δημιουργία, όπως οι προσωπογραφίες της όασης "Φαγιούμ" μεταφέρουν ως τις μέρες μας ολοζώντανα πρόσωπα, έτοιμα να μας υποδεχτούν και να μας μιλήσουν. Αν και οι αυθεντικές προσωπογραφίες προορίζονταν για χρήση σε τάφους, θεωρείται ότι είχαν φιλοτεχνηθεί όσο το πρόσωπο που είχε "κοιμηθεί", βρισκόταν εν ζωή. Κατ' αναλογία, τα ποιήματα του Πολυκάρπου μιλούν συχνά για το κακό, για την απώλεια, για το θάνατο, αλλά το κάνουν για να μας αφυπνίσουν, για να ανιχνεύσουν τις ουσιώδεις αλήθειες από τις οποίες εμφορείται η ζωή μας."

Τι είναι τα "Aπρόσωπα Φαγιούμ"; Μία ακόμα ποιητική συλλογή; Ένα ακόμα βιβλίο για το κακό, την απώλεια, αλλά και την κρυμμένη ομορφιά; Μία φάση ωρίμανσης στην πορεία προς τη ζωή και τον κόσμο; Πόσο μας αφορούν τα "φαγιούμ" ενός ποιητή που μας κοιτάζει κατάματα κι ωστόσο, η οπτική του δεν περιορίζεται σ' εμάς, αλλά ανοίγει ορίζοντες προς τη διαχρονία;

Όσο τα ποιητικά "Φαγιούμ" του Αντρέα Πολυκάρπου διατείνονται ότι είναι απρόσωπα, άλλο τόσο μας φέρνουν στο νου οικεία χαρακτηριστικά και πραγματικές ιδιότητες. Οι λέξεις κυλούν με αναβαθμίδες που μας φέρνουν συνεχώς και εγγύτερα προς τον καταληκτικό στίχο. Και τότε το νόημα ρέει σαν κύμα, βροχή ή σύννεφο για να διαποτίσει με την αλήθεια του τη σκέψη μας. Υπερβολές, ίσως, να πει κάποιος. Αν σκύψουμε, όμως, προσεκτικά, να δούμε την τεχνική του ποιητή, θα διαπιστώσουμε ότι το περιεχόμενο υπαγορεύει τη μορφή, αλλά και το ρυθμό του λόγου, με τρόπο που ο λεκτικός πλούτος μοιάζει να προέρχεται από την ίδια πηγή και η ενότητα, που σε άλλους ποιητές είναι ζητούμενο, εδώ να είναι συνειδητή, σχεδόν δεδομένη.

Η ενότητα αυτή επιτυγχάνεται με τη χρήση ορισμένων χαρακτηριστικών που συνειδητά ή ασυνείδητα έρχονται να υποβάλλουν και να καταστήσουν αναγνωρίσιμο το ύφος του ποιητή. Πρώτον είναι η χρήση τεσσάρων στίχων σε κάθε στροφή χωρίς ομοιοκαταληξία και χωρίς μεγάλη έκταση ή πλατειασμούς. Δεύτερον είναι η επανάληψη κάποιων λέξεων μέσα στο κάθε ποίημα με τρόπο που όχι μόνο υπενθυμίζει αλλά και αφήνει σημεία καθοδήγησης προς μία προδιαγεγραμμένη πορεία. Τρίτον είναι μια αφηγηματική ροή που διανύει σκέψεις και ερωτήματα, αμφιβολίες και υπόνοιες, απόψεις και συμπεράσματα με λυρικές εξάρσεις που μοιάζουν συχνά με εξομολόγηση προς τον αναγνώστη. Τέταρτον είναι οι συχνές αναφορές σε μυθολογικά και θρησκευτικά στοιχεία ή σύμβολα που προσδίδουν στους στίχους τη διάσταση μιας συνέχειας επάνω σε διαχρονικά θέματα. Και πέμπτον είναι οι ανησυχίες του ποιητή σχετικά με την πορεία του σύγχρονου ανθρώπου που δεινοπαθεί, είτε αυτό αφορά τη μετανάστευση, είτε την αναζήτηση χαμένων ζωών στην Κύπρο, είτε την εσωτερική μας αναζήτηση σε ένα περιβάλλον που απώλεσε τις αξίες του και αρνείται να δεχτεί το θάνατο ως συστατικό στοιχείο του βίου.

Στα "Απρόσωπα Φαγιούμ" η ελληνική σκέψη είναι το πιο κρίσιμο και καλά αφομοιωμένο στοιχείο του ποιητή. Η εκκίνηση της σκέψης αυτής ανάγεται στην αρχαιότητα και στην εμβριθή μελέτη των συμβολικών στοιχείων που υιοθετεί για να οριοθετήσει και να εξηγήσει τον κόσμο, τον προορισμό του ανθρώπου και τη στάση του απέναντι στη ζωή. Γνωρίζω ότι αυτά τα στοιχεία έχουν, μέχρι αυτή την ώρα που μιλούμε, αναπτυχθεί τόσο στα επόμενα ποιήματά του, τα οποία σχολιάζουν με νεωτερικό τρόπο πολύ πέραν του καβαφικού διδακτισμού την αρχαιότητα και τις σύγχρονες προεκτάσεις της, όσο και στη διδακτορική του μελέτη για την ένθεη μανία που ανάγεται στις διονυσιακές τελετές και επιβιώνει σήμερα σε δρώμενα όπως τα αναστενάρια. Θα αναγνωρίσουμε, επίσης, στην ποίησή του και μία λατρεία για το περιβάλλον του ελληνικού χώρου, ειδικά των νησιών, ως πηγή φωτός, αλήθειας και ανάβλυσης συναισθημάτων. Αλλά και η χριστιανική σκέψη έρχεται να εμβαπτισθεί στα ταραγμένα ύδατα των σύγχρονων προβληματισμών, αναδυόμενη μες από τις αντιφάσεις της και τις αντιθέσεις της, όπως το δίπολο Ιησούς Χριστός - Εωσφόρος ή η ενσωμάτωση μυθολογικών στοιχείων στη διαδρομή του χριστιανισμού.

Συμπερασματικά, πρόκειται για ποίηση που ανοίγει θέματα, που επιζητεί ερμηνείες, που η ίδια έχει καθορίσει τις όχθες για την ανάλυση της ροής της. Ας την αφήσουμε να εισρεύσει στη σκέψη μας, να πλουτίσει τα συναισθήματά μας.

 

 

 

 

 

 

 

 

Αποσπάσματα

"ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ Η ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ" (δοκίμιο)

Details
Hits: 12986

COOPERATION OR COMPETITION (essay) (extract)

One of the main conditions for the development of competition is the existence of a free field of action. Restrictions neither befit nor help competition. Probably competition itself eventually imposes restrictions. For example, enterprises are unable to be competitive in an economic system where the state has the complete control through violence, institutions or both of them. On the other hand, however, the complete lack of control strengthens the position of some enterprises to such a degree that they set the rules of a free-market economy from now on.

  • A second condition for the development of competition is the existence of needs. Needs which usually demand an immediate solution, urgent and pressing needs. Needs which have always existed and are inherent in the existence of humankind, such as food and survival. These needs are motivation, the action which stimulates people’s reaction and leads them to the development of powers necessary for their satisfaction, such as competition.Needs are the stimulus. Fulfilling them is the objective. Of course, there are also cases in which the stimulus is not a need but a desire. Desire is a more subjective and less imperative element. We are interested in it as a condition, when it is of the nature of a need, when it becomes very strong.
  • A third but not evident condition is expectations. It is not enough just to have needs; you have to expect to fulfill them. It is not enough just to have a desire; you have to hope too. Will is static whilst it is not accompanied by expectations that lend it a dynamic character thus making needs have a value in the real world. In this way, expectations also become factors influencing competition.
  • (translation:Maria Rigli)

Απόσπασμα του δοκιμίου "Συνεργασία ή ανταγωνισμός"

7Προϋποθέσεις για την ανάπτυξη του ανταγωνισμού είναι πρώτ' απ' όλα η ύπαρξη ενός ελεύθερου πεδίου δράσεως. Οι περιορισμοί ούτε αρμόζουν ούτε διευκολύνουν τον ανταγωνισμό. Είναι μάλλον ο ίδιος ο ανταγωνισμός που θέτει τελικά περιορισμούς. Για παράδειγμα, σε ένα οικονομικό σύστημα όπου το κράτος έχει τον πλήρη έλεγχο μέσω της βίας, των θεσμών ή και των δύο, οι επιχειρήσεις αδυνατούν να λειτουργήσουν ανταγωνιστικά. Από την άλλη πλευρά όμως η απουσία, η πλήρης απουσία ελέγχου, φέρει ορισμένες επιχειρήσεις σε τόσο ισχυρή θέση, ώστε να ορίζουν αυτές πλέον τους κανόνες μιας ελεύθερης αγοράς.

 

 

 

  • Δεύτερη προϋπόθεση του ανταγωνισμού είναι ύπαρξη αναγκών. Ανάγκες οι οποίες απαιτούν συνήθως κάποια άμεση λύση, είναι δηλαδή πιεστικές και επιτακτικές. Οι ανάγκες που υπάρχουν πάντα και είναι σύμφυτες με την ύπαρξη του ανθρώπινου γένους, όπως η τροφή και η επιβίωση. Οι ανάγκες αυτές είναι το κίνητρο, η δράση, που προκαλεί την αντίδραση του ανθρώπου και τον οδηγεί στην ανάπτυξη δυνάμεων όπως είναι ο ανταγωνισμός, για να τις ικανοποιήσει. Οι ανάγκες δίνουν το έναυσμα. Η ικανοποίησή τους είναι ο στόχος. Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις που το έναυσμα δεν είναι μια ανάγκη αλλά μια επιθυμία. Η επιθυμία είναι περισσότερο υποκειμενικό και λιγότερο επιτακτικό στοιχείο. Μας ενδιαφέρει γι' αυτό ως προϋπόθεση, όταν παίρνει το χαρακτήρα της ανάγκης, όταν γίνεται πολύ ισχυρή.

  • Μια τρίτη αλλά όχι εμφανής προϋπόθεση, είναι οι προσδοκίες. Δεν αρκεί κανείς να έχει ανάγκες, αλλά πρέπει να έχει και κάποιες προσδοκίες για την ικανοποίησή τους. Δεν αρκεί να θέλει, αλλά πρέπει και να ελπίζει. Η θέληση είναι κάτι το στατικό ενόσω δε συνοδεύεται από τις προσδοκίες, που της δίνουν δυναμικό χαρακτήρα και έχουν έτσι αντίκρισμα οι ανάγκες στην πραγματικότητα. Οι προσδοκίες με αυτό τον τρόπο γίνονται και παράγοντες επιρροής του ανταγωνισμού.

Additional information